‘Twee jaar geleden dacht ik: die brave overhemden gaan eruit’
In de podcast Niet te Geloven horen we de reis die Ruben van Haften (28) maakte van kerkganger naar ongelovige. Hij brak met het geloof en ontdekte zijn biseksualiteit. Een ingewikkeld proces, zo horen we in de podcastreeks, omdat hij het geloof met de paplepel ingegoten kreeg door zijn vader, dominee Wout van Haften. Met de Pride voor de deur, spreken we Ruben over het belang van deze dagen en hoe hij nu terugkijkt op Niet te Geloven.
Houd de Pride je bezig?
Zeker! Het is heel goed dat het er is, want er is nog zoveel haat naar lhbti-ers. Het is goed dat deze mensen zichtbaar zijn. Niet alleen voor mensen langs de grachten in Nederland, maar rond de wereld. Want de beelden gaan de hele wereld over.
Ga je er jaarlijks naartoe?
Nog niet zo lang, omdat ik zelf nog lang worstelde met mijn biseksualiteit en ook omdat ik het er altijd erg druk vind, en ik daar niet zo van houd. Maar als ik ga, kies ik meestal een wat rustigere Pride op dan die in Amsterdam. Ik ga bijvoorbeeld naar Amersfoort.
In de podcast horen we hoe je je langzaamaan bent gaan kleden naar hoe jij wil. Weet je het moment nog dat je voor het eerst een meer opvallend shirt kocht?
Dat moet zo’n twee jaar geleden geweest zijn. Op een gegeven moment voelde ik me vrijer worden en besefte ik dat kleding een belangrijke manier is om je te uiten. Dus de brave overhemden gingen eruit en ik ging meer opvallende, bijzondere kleding dragen.
Denk je in deze Pride periode veel terug aan je podcast?
Ik denk er sowieso nog veel aan, omdat er nog steeds veel reacties binnenkomen van nieuwe luisteraars. Sommigen van hen geven aan dat het heeft geholpen om ook los te komen van het geloof en uit de kast te komen. Dat is het mooiste compliment wat ik kan krijgen.
En hoe kijk je voor jezelf terug op de podcast?
Het heeft me veel rust gebracht dat dit verhaal nu naar buiten is. Enerzijds omdat ik veel mensen heb gesproken waarmee ik nu meer wederzijds begrip heb, bijvoorbeeld kerkgangers die ik nog ken uit mijn jeugd. En anderzijds omdat ik mensen nu kan doorverwijzen naar de podcast. Dus ik hoef het verhaal niet vaak meer te vertellen. Iedereen kan het gewoon horen. En niet te vergeten is de band met mijn vader, die ook heel prominent in de podcast zit, er sterker door geworden.
