Comedian Fleur Overgaag: ‘Ik heb soms last van imposter syndrome’

Fleur Overgaag is comedian en maakt video’s op sociale media die miljoenen views krijgen. Sinds kort is ze host van haar eigen podcast Vroeger vs Nu. In de afleveringen gaat ze met haar gasten op tijdreis in de wereld van opgroeien. Wie is de persoon achter haar grappige typetjes? Waarom wilde ze een podcast maken over opgroeien? En hoe kijkt ze hierop terug?

We kennen je als Irene en als moeder van kinderen met grappige namen, maar wie is Fleur?

Ik ben 32 jaar en woon in Amsterdam, maar kom uit Delft. Ik heb veel in de horeca gewerkt. Gastvrijheid zit in mijn bloed. Als freelancer deed ik allerlei losse klussen als eventmanager, helpen met het opstarten van restaurants en gaf ik trainingen over gastvrijheid. Ik heb ook yoga nidra lessen gegeven en werk als voice-over actrice. Tot vorig jaar volgde ik een opleiding tot lichaamsgericht therapeut, wat wellicht ook een beetje de inspiratie voor mijn typetje Irene is. De rode lijn in al deze dingen is toch wel mijn interesse in de mens en hoe mensen met elkaar omgaan.

Waarom ben je begonnen met het maken van video’s?

Mijn vriend en ik hebben een bakkerij. Ik vond het leuk om dat samen met hem op te starten, maar die bakkerij is zíjn droom en ik miste ‘mijn eigen ding’. Ik heb een acteeropleiding gevolgd en miste het spelen en acteren. Een vriendin en ik zijn op 8 mei 2023 samen een challenge gestart om iedere dag, drie maanden lang, een video te posten op social media. Het doel was om er achter te komen wat we zelf leuk vinden om te doen en waar we energie van krijgen. En dat ontplofte eigenlijk na een paar weken al helemaal.

Uit het niets bekend zijn: hoe is dat? Hoe anders ziet je leven er nu uit?

Echt totaal anders! Het is zo raar dat allemaal mensen ineens iets van mij willen en iedereen naar mij toe komt met de tofste kansen. Herkend worden is ook een erg interessant fenomeen. De eerste keer dat dat gebeurde was in een theater, door een medewerker. Die zei: ‘Wat leuk die video’s! Ik heb zelf twee jonge kinderen en vind het zo hilarisch.’ Ik dacht huh, ken ik haar? Ik reageerde een soort stamelend en deed heel raar. Mijn vriend zei toen: ‘Nee, ze herkent je van je video’s.’ Dus toen ben ik naar haar teruggelopen om m’n excusus aan te bieden voor mijn ongemakkelijke reactie. Uiteindelijk konden we er heel hard om lachen.

En iets wat ik zelf inmiddels normaal begin te vinden maar wat het natuurlijk helemaal niet is, is dat ik nu een agent heb. Met Gijsje overleg ik alles, ze regelt allerlei zaken waarvan ik het bestaan niet eens wist en we spreken elkaar elke dag. Dat is toch gestoord!

Waarom wilde je een podcast maken over opvoeden en opgroeien?

Een van de eerste video’s die ik opnam gaat over verschillen in opvoeden tussen vroeger en nu. Ik hoopte dat mensen zich erin zouden herkennen, en dat gebeurde!. Ik vind het leuk om dat contrast heel breed uit te meten. Het is niet zo dat ik iets goed of fout vind, of dat mijn mening er toe doet. Maar ik vind het grappig om beide kanten heel overdreven neer te zetten. In de podcast kan ik met mijn gasten dieper op de verschillen ingaan.Ik wil zelf ook ooit moeder worden, dus ik vind gesprekken hierover an sich al boeiend. En gezien ik sowieso veel interesse heb in mensen en hoe ze met elkaar omgaan, lijkt dit me perfect voor de podcast.

Je filmpjes zijn komisch, de podcast heeft een meer serieuze insteek, waarom dat verschil?

Ik kan ook heel serieus zijn en in mijn video’s is dat helemaal niet te zien. Ik krijg geregeld DM’s van mensen die benieuwd zijn hoe ik als persoon ben. En tijdens zo’n podcast is er ruimte omdat te laten zien, of bijvoorbeeld tijdens mijn deelname aan de Slimste Mens. Maar ik ben wel altijd een beetje zo, dat ik een gek stemmetje tussendoor opzet of ineens heel overdreven een typetje doe. Maar een hele podcast vanuit een rol lijkt me geen goed idee.

Hoe kijk je terug op het maken van de podcast?

Ik vond het heel spannend, maar heel leuk. Toen ik de eerste aflevering terugluisterde dacht ik: ‘Oh volgende keer kan ik beter dit of dat doen en zeggen.’ Iedere aflevering heb ik weer veel geleerd en uiteindelijk is er een mooie balans gekomen in de afleveringen. Ik heb soms wel last van imposter syndrome, waardoor ik dan bang ben dat mensen denken ‘Wie denkt ze wel niet dat ze is’ of dan denk ik ‘Straks gaat niemand het luisteren.’ Maar ik probeer dan voor de Pippi Langkous houding te gaan: ik heb het nog nooit gedaan dus ik denk dat ik het wel kan.

Je ouders spelen ook een rolletje in de podcast, hoe vind je dit?

Heel erg schattig! In de podcast hoor je spraakmemo’s van mijn ouders. Ik had  die zelf nog niet gehoord voor de opnames. Ik was een beetje bang dat mijn vader hele gekke verhalen ging delen, want hij kan nog wel eens een beetje grof zijn. Die kent weinig schaamte. Gelukkig was het vooral hartverwarmend, en heel grappig.

Aan het einde van elke aflevering vraag je je gast altijd de hamvraag: was vroeger alles beter? Nu stellen wij die vraag aan jou.

Ik denk dat ik toch nee ga zeggen. Door nostalgie lijken herinneringen van vroeger zo magisch en daar kan je dan heel erg aan vasthouden. Aan die mooie dingen. Natuurlijk waren er mooie dingen, maar ik denk dat we over 10 jaar ook zeggen: ‘vroeger was alles beter’.

Als je groot mag dromen (ook internationaal) wie zou je dan willen interviewen?

Oh, ik kan er zoveel bedenken! Obama lijkt me heel interessant. En Alicia Keys is echt een idool van mij. Maar het zou me geweldig lijken om dit soort gesprekken te voeren met mijn oma, die inmiddels is overleden. Om haar op 40 of 50 jarige leeftijd te spreken en echt over deze onderwerpen door te kunnen vragen. Dat lijkt me heel bijzonder en mooi.

Welke podcasts luister je zelf?

Aaf en Lies lossen het wel weer op. Ik heb deze podcast een paar maanden geleden ontdekt en ik vind het fantastisch! Zo jammer dat het maar één uur per week is. Enneh, als jullie dit lezen Aaf en Lies… als jullie een keer een invalhost of gast nodig hebben, dan weten jullie me te vinden!