Marcel van de Ven: ‘Ik ben verloren tijd met mijn kinderen aan het inhalen’

In de podcastserie True Crime Pro’s neemt oud-undercoveragent Marcel van de Ven je samen met oud-forensisch rechercheur John Pel mee in zaken waar zij bij waren. Wat vond Marcel van het maken van zijn allereerste podcast? En welke impact heeft het politiewerk op zijn leven gehad?

Waarom wilde je graag een podcast maken?

Ik zie de vernieuwing en innovatie van podcasts gebeuren en ik zie dat mensen steeds vaker podcasts beluisteren. Veel van de verhalen heb ik in mijn boek geschreven, maar als je in een podcast zelf de verhalen vertelt, brengt dat ook de nodige emoties mee. Dat vind ik mooi aan podcasts.

Wat was je persoonlijke doel bij het maken van de podcast?

Als het over de politie gaat, gaat het vaak over politie en recherche, over bekeuringen uitschrijven. Feiten die we allemaal wel kennen. Voor mij was het doel om eens te laten zien wat het werk met de mens doet. Hoeveel impact het heeft en hoe heftig het is om 24 uur per dag, 7 dagen in de week klaar te staan. Je bent heel loyaal en levert vaak je hele privéleven in. Ik ben regelmatig te gast geweest in podcasts, maar nu konden wij ons verhaal doen. Hierdoor horen mensen het van iemand die echt met zijn voeten in de klei heeft gestaan.

Hoe bereidde je je voor op de afleveringen?

Ik keek naar de onderwerpen, dat was het. Het zit allemaal nog zo vers in mijn geheugen, dus ik hoefde me niet voor te bereiden. We hadden samen bepaald over welke onderwerpen we het wilden hebben, en we zijn zelf bij alle zaken werkzaam geweest, dus je hoeft er niks bij te verzinnen.

Hoe kijk je terug op het maakproces?

Ja dat was spannend natuurlijk. Het is iets nieuws, dus je moet dan ook maar weer kijken hoe dat gaat. Er zijn heel veel leermomenten geweest en op het begin was het vaak wat aftasten. John en ik kenden elkaar niet heel goed van tevoren, dus dat vond ik spannend. Dat stukje chemie moet je maar net met elkaar vinden, zeker omdat het hele kwetsbare onderwerpen zijn en je niet alles kan vertellen.

Lees verder: John Pel over True Crime Pro’s: ‘Er is genoeg wat ik nooit kan zeggen’

In de podcast is veel aandacht voor de PTSS van John, maar over de invloed van het werk op jouw leven hebben we nog niet zoveel gehoord. Kun je ons daarin meenemen?

De periode dat ik bij de geheime eenheid ging werken heeft mijn leven gevormd, maar ook vervormd. Het heeft veel invloed gehad op mijn mentale drive. Het heeft me sterk gemaakt en ik heb er veel geleerd. Maar het was ook een wereld waarin je continu aan het werk bent en moest presteren onder stress. Hierdoor raakte ik een soort van verslaafd aan adrenaline. Doordat ik zoveel van huis was, ben ik uiteindelijk ook gescheiden. Net als zo’n 80% van de mannen die in dat team werkten. Ik hoorde vaak van ‘Moet je nou niet eens bij die kleine blijven?’, ik heb echt een deel van de opvoeding van mijn kinderen gemist.

Hoe is dat nu?

Ik heb nog steeds dat ik altijd het maximale ergens uit wil halen. En ik zoek nog steeds spannende dingen op. Ze zeggen wel eens over mariniers: dat ben je en dat blijf je. En dat heb ik ook. Dit werk zal altijd een deel van mijn leven blijven. Achteraf had ik dingen misschien anders moeten doen, ik had een betere verdeling tussen werk en privé kunnen hebben. Maar hoe? Geen idee.

Ik heb er op dat moment voor gekozen. Want weet je wat het is, ik werd geselecteerd voor een zware opleiding van 32 weken, en ik wist op dat moment nog niet eens waarvoor. Dan blijven er uiteindelijk vier mensen over, dus daar ben je heel trots op. Je komt met een heel klein team voor heel belangrijk werk te staan dus je wordt ook loyaal naar je team en de organisatie. Ons doel was Nederland veilig houden, dus daar lever je dan alles voor in. We vlogen de hele wereld over, o.a. Brazilië, caribean, Spanje en andere landen in de strijd tegen de zwaar georganiseerde misdaad en terreur. Inbreken, stelen, plaatsen van apparatuur, in contact komen met criminelen, het was gewoon echt een spannend boek. Je bent dan een jonge vent, die mentaal en fysiek zwaar afgetraind is, en het gaf ook veel plezier allemaal. Dat was mijn wereld, en ik deed niets liever.

Achteraf realiseer je pas wat je hebt gedaan. Als die tijden voorbij zijn, dan denk je wel van, ja… dat kleine jongetje op zijn fietsje, en zijn eerste stapjes. Dat heb ik hierdoor wel gemist. Mijn zoon voetbalt op hoog niveau en mijn dochter heeft een goedlopend trainingsbureau. Voor mijn gevoel ben ik veel verloren tijd aan het inhalen. Ik wil er geen minuut meer van missen.

Wat kunnen we van je verwachten in 2024?

Er komt in april een nieuw boek uit, genaamd De Prijs. Dit keer wordt het een thriller, een fictie non-fictie. Het gaat voornamelijk over ondermijning: de samenwerking tussen de onderwereld met de bovenwereld. Ik heb nog heel veel verhalen die niet in mijn boek staan en die ik wel wil vertellen, dus hopelijk komt er een volgende podcast!

Foto: Nico Kroon